به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، داروهای ضد ویروسی می تواند به عنوان مکمل پروفیلاکسی و درمان بکار برده شوند افرادیکه در معرض بیماری نبوده وبیمار نشده درمان پیشگیرانه در آنها حداقل برای چندین ماه ادامه خواهد یافت ( پیشگیری اولیه ) و در افرادیکه در معرض عفونت بوده اند درمان پروفیلاکسی به مدت 10 – 7 روز تجویز می گردد ( پیشگیری ثانویه ).

– داروهای ضد ویروس آنفلوانزا مکمل واکسن آنفلوانزا در پیشگیری هستند و نمی‌توان آنها را جایگزین واکسیناسیون کرد.

– آمانتادین و ریمانتادین از نظر فرمول شیمیایی با هم مرتبط بوده و تنها بر ویروس نوع A مؤثر است و تأثیری به آنفلوانزای B ندارد.

– آمانتادین به منظور پیشگیری و درمان در آنفلوانزای نوع A در بالغین و سنین بالای یکسال تأیید شده است.

– زانامیویر و اسلتامیویر بر هر دو نوع آنفلوانزای B و Aمؤثرند زانامیویر برای بالای 7 سال و اسلتامیویر برای بالای یکسال تأیید شده است.

– برای کاهش پیدایش گونه‌های مقاوم توصیه می‌شود درمان با زانامیویر و اسلتامیویر حداکثر 5 روز در نظر گرفته شود. (5 – 3 روز پس از شروع درمان یا 48 – 24 ساعت پس از فروکش کردن بیماری، دارو قطع شود.)

– آمانتادین و ریمانتادین 90% – 60% در پیشگیری از آنفلوانزای نوع A مؤثرند.

– مصرف آمانتادین و ریمانتادین با تولید آنتی‌بادی بدنبال واکسیناسیون تداخلی ندارد.

– افرادیکه زمان طغیان آنفلوانزا واکسینه می‌شوند لازم است تا ایجاد ایمنی (2 هفته) شیمیوپروفیلاکسی (داروهای ضدویروسی) دریافت نمایند.

– چنانچه ‌گونه‌ایکه باعث ایجاد طغیان شده در ترکیب واکسن موجود نیست، شیمیوپروفیلاکسی بدون در نظر گرفتن سابقه واکسیناسیون انجام شود.

– برای کنترل طغیان در مراکز تجعی از جمله خوابگاهها، آسایشگاه‌های سالمندان و پادگانها شیمیوپروفیلاکسی بمدت 2 هفته الزامی است و با مشاهده موارد جدید ابتلاء تا یک هفته پس از پایان طغیان باید ادامه یابد.

– در طغیان‌ها به منظور کاهش مقاومت دارویی لازم است افراد تحت درمان دارویی از سایر افراد مقیم جدا شوند.

– طی 3-2 روز درمان با آمانتادین و ریمانتادین گونه‌های حساس با گونه‌های مقاوم جایگزین می‌شوند بنابراین ویروس‌های حساس در ابتدای درمان و ویروس‌های مقاوم در 7-5 روز پس از شروع درمان دفع می‌شوند.

– مقاومت به زانامیویر و اسلتامیویر در طول درمان ایجاد می‌شود ولی شایع نیست.

 

اسلتامیویر چیست؟

اطلاعات دارویی